لالایی گیلان

گیلانی ها دو نوع لالایی دارند، یکی «گاره سری» لالایی هایی که بر سر گهواره (گاره) خوانده می شود و دیگری «هلونه گردانی» ترانه هایی که بر سر هلونه (ننو) خوانده می شود.
بخشی از ترانه ها و آوازهای محلی برگرفته از لالایی های مادران و زمزمه های زنان گیلانی به هنگام کار در مزارع برنج و باغات چای است، و این جایگاه زنان گیلک را علاوه بر سایر بخش های فرهنگ وتاریخ گیلان ، در موسیقی گیلان بیش از پیش نمایان می کند.
باید به این نکته اشاره داشت که لالایی در آهنگ و ریتم و حتی در مضمون چون تمام "ترانه ها ی کار" است. ریتمش در متر آزاد برای کاستن ازطول مدت کار و خستگی ناشی از آن و آرامش بخش است مضمون لالایی ها در عین حال که به فعالیتی در حال انجام مربوط می شود بیشتر حدیث نفس مادر است و از آنجا که در لحظه های تنهایی و خلوت مادر و نوزاد ترنم می شود سخن از رنج درد ، نا امیدی ،آرزوها ورویاهای مادر دارد.دقت در مضمون لالایی های اقوام مختلف و طبقه بندی آنها می تواند ما را در شناخت فرهنگ عمومی اقوام و مردم مناطق و به طور خاص زندگی و نوع نگاه زنان آن جامعه کمک کند.

...لالا لای بوخوسه* می جان "روشن"

(با لالا لالایی میگفتی بخواب*.روشن جان)

بیجار-آموندرم چور.*.نوا---شون

(ای شالیزار-دارم میام-مبادا...خراب* شوی)

دره تا شالقوزه--می دونا- پاچول

(پاهایم تا زانو-توی گل ولای است)

بوخوسه مرزه سر-می پسره گول

(روی کرت شالیزاردسته گلم بخوابه)

تی لالا-گفتنم- لبریزه خواب بو

(لالایی خواندنت خواب آور بود)

هزار وار-بختراز گهواره تاب بو ...

(هزاربار بیشترازتاب دادن گهواره)

"زنده یاد شیون فومنی"

از وبلاگ گیلان

.....

سینه مال آمال درد است خدایا مرهمی. دل زتنهایی به جان آمد خدا یا همدمی چشم آسایش که دارد از سپهر تیز رو. ساقیا جامی به من تا بیاسایم دمی در طریق عشق بازی امن و اسایش خطاست. ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی